-Περιμένω το καλύτερο από τους ανθρώπους (ή τουλάχιστον να είναι consistent αν μου χουν πει πως θα μου κάνουν κακό).
-Δεν είναι θέμα "ντομπροσύνης". Είναι θέμα θεώρησης του κόσμου. Είναι το συμβόλαιό μου με την κοινωνία, η ουσία της σχέσης μου μαζί της.
Άλλωστε μισώ τη λέξη ντομπροσύνη γιατί μου αποπνέει πατριαρχία. Συνήθως μετά ακολουθεί το "να φοράς παντελόνια".
-Δεν χρειάζονται παντελόνια, μη ταλαιπωρείστε και φοράτε πράγματα που δεν ψήνεστε. Εγώ θα περιμένω το καλύτερο, οκ;
-Όχι το optimal. Θέλει και λίγο χάσιμο. Δεν χρειάζεται να είναι όλα τόσο optimal, τόσο σωστά, τόσο υποτακτικά. Βαρέθηκα να τα βελτιστοποιώ όλα για να αποκτάω πράγματα που δεν μου χρειάζονται πιο γρήγορα.
- Θέλω να αποκτάω βιβλία, αναμνήσεις, μουσικές.
- Μου είχες πει πως με ερωτεύτηκες όταν μια φορά με παρατηρούσες και έπαιξε αυτό. Τι πανέμορφο πράγμα να πει κανείς, ε.
- Εγώ δεν θυμάμαι πότε σε ερωτεύτηκα (σόρυ).
- Εννοώ κάποια στιγμή το έκανα, αλλά τη στιγμή ανάμεσα στις "δεν είμαι ερωτευμένος" και "είμαι ερωτευμένος" στιγμές δεν τη θυμάμαι.
- Πειράζει; Θυμάμαι άλλα. Έχω λίγο παράξενη μνήμη. Ελεγχόμενη (one could even say).
- Δεν πιστεύω να με κακολογήσεις, έ;
-Εγώ, που περιμένω το καλύτερο από τους ανθρώπους, θα στεναχωρηθώ κάπως.
