Και το έβλεπα εγώ το τέλος και τα νερά μου φαίνονταν κρύα, μαύρα και δεν ήθελα να μπώ, αντιστάθηκα. Εσύ στάθηκες πιο έξυπνη και μπήκες αμέσως. Δεν σε φόβισε τίποτα, ποτέ δεν σε φόβιζε τίποτα άλλωστε οι θάλασσες και τα ποτάμια είναι η ζωή σου. Τα ταξίδια πάντα τα επιζητούσες.
Εγώ δεν τα επιθυμούσα και τόσο. Και αν φυσήξει άνεμος δυνατός και αν δεν έχουμε σκεπάσματα και κρυώσουμε και άμα στη τελική ραγίσει βάρκα μας; Αυτό που το πας; Παντού σπασμένα πράγματα έχω, άμα ραγίσει και η βάρκα μας, κανένα ταξίδι.
Φοβάμαι. Φοβάμαι γιατί συνήθισα πια τα σπασμένα. Όλα ημιτελή, όλα μη ανθεκτικά και αυτές τις βάρκες ξέρεις πόσο ελαφριές τις κάνουν τις ρημάδες; Άμα ήξερες θα τρόμαζες, ίσως να άλλαζες γνώμη, να μην ήσουν τόσο τολμηρή. Θα βαζες ποτέ τα ονειρά μας σε ελαφριές βάρκες;
Ίσως τελικά δεν είναι τόσο εύκολο. Μπορεί να μη χωράνε και τόσα πολλά τελικά.
Τώρα που το ψάξαμε το μάθαμε.
Μάθαμε και προκόψαμε.
Εγώ δεν τα επιθυμούσα και τόσο. Και αν φυσήξει άνεμος δυνατός και αν δεν έχουμε σκεπάσματα και κρυώσουμε και άμα στη τελική ραγίσει βάρκα μας; Αυτό που το πας; Παντού σπασμένα πράγματα έχω, άμα ραγίσει και η βάρκα μας, κανένα ταξίδι.
Φοβάμαι. Φοβάμαι γιατί συνήθισα πια τα σπασμένα. Όλα ημιτελή, όλα μη ανθεκτικά και αυτές τις βάρκες ξέρεις πόσο ελαφριές τις κάνουν τις ρημάδες; Άμα ήξερες θα τρόμαζες, ίσως να άλλαζες γνώμη, να μην ήσουν τόσο τολμηρή. Θα βαζες ποτέ τα ονειρά μας σε ελαφριές βάρκες;
Ίσως τελικά δεν είναι τόσο εύκολο. Μπορεί να μη χωράνε και τόσα πολλά τελικά.
Τώρα που το ψάξαμε το μάθαμε.
Μάθαμε και προκόψαμε.