all the right caps

θα ήταν πολύ όμορφο αν μπορούσαμε να ερωτευτούμε πάλι, να έχουμε τον άνθρωπό μας, να έχουμε μια αγκαλιά για όταν είμαστε μόνοι, μα και για όταν δεν είμαστε, να απαγγέλλουμε Rilke ο ένας στον άλλο (αποφοιτήσαμε από τον Yeats, φτάνει με δαύτον) και να πηγαίνουμε πολλά ταξίδια. ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος και, στην πραγματικότητα, δεν έχουμε πάει και πουθενά. να χαμογελάμε ο ένας στον άλλο συνωμοτικά, γιατί θα ξέρουμε πως εμείς είμαστε μαζί, δεν είμαστε μόναδες, μαζί, μαζί. Μαζί. like a pair of thieves, που λέει και η Lera Lynn στο τραγούδι. να Βλέπουμε ο ένας τον άλλο, να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο πίσω από κάθε μεταμφίεση,

να υπάρχουμε ως Ένα.

into the night

 

“There he goes. 

One of God's own prototypes. 

A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. 

Too weird to live, and too rare to die.”

― Hunter S. Thompson, Fear and Loathing in Las Vegas

SICK WITH JOY

DEAR BROTHERS AND SISTERS,

DEAR ENEMIES AND FRIENDS,

WHY ARE WE ALL SO ALONE HERE? ALL WE NEED IS A LITTLE MORE HOPE, A LITTLE MORE JOY.

ALL WE NEED IS A LITTLE MORE LIGHT, A LITTLE LESS WEIGHT, A LITTLE MORE FREEDOM. IF WE WERE AN ARMY, AND IF WE BELIEVED THAT WE WERE AN ARMY, AND WE BELIEVED THAT EVERYONE WAS SCARED LIKE LITTLE LOST CHILDREN IN THEIR GROWN UP CLOTHES AND POSES;

SO WE ENDED UP ALONE HERE FLOATING THROUGH LONG WASTED DAYS, OR GREAT TRIBULATIONS...

WHILE EVERYTHING FELT WRONG.

GOOD WORDS, STRONG WORDS, WORDS THAT COULD'VE MOVED MOUNTAINS. WORDS THAT NO ONE EVER SAID.

WE WERE ALL WAITING TO HEAR THOSE WORDS AND NO ONE EVER SAID THEM. AND THE TACTICS NEVER HATCHED.

AND THE PLANS WERE NEVER MAPPED.

AND WE ALL LEARNED NOT TO BELIEVE.

AND STRANGE LONESOME MONSTERS LOAFED THROUGH THE HILLS WONDERING WHY...

AND IT IS BEST TO NEVER EVER EVER EVER EVER EVER EVER EVER EVER EVER WONDER WHY.

SO TANGLE -- OH TANGLE US UP IN BRIGHT RED RIBBONS!

LET'S HAVE A PARADE. IT'S BEEN SO LONG SINCE WE HAD A PARADE, SO LET'S HAVE A PARADE! LET'S INVITE ALL OUR FRIENDS.

AND ALL OUR FRIENDS' FRIENDS!

LET'S PROMENADE DOWN THE BOULEVARDS WITH TERRIFIC PRIDE AND LIGHT IN OUR EYES: TWELVE FEET TALL AND STAGGERING...

SICK WITH JOY WITH THE ANGELS THERE AND LIGHT IN OUR EYES.

BROTHERS AND SISTERS, HOPE STILL WAITS IN THE WINGS LIKE A BITTER SPINSTER; IMPATIENT, LONELY AND SHIVERING, WAITING TO BUILD HER GLORIOUS FIRES.

IT'S BECAUSE OF OUR PLANS MAN; OUR BEAUTIFUL RIDICULOUS PLANS.

LET'S LAUNCH THEM LIKE CAREENING JETPLANES.

LET'S CRASH ALL OUR PLANES IN THE RIVER.

LET'S BUILD STRANGE AND RADIANT MACHINES AT THIS JERICHO WAITING TO FALL.

but we go on

 

Like a fly to the ointment, your conscience sticks to it.

The limbed and headed machine of pain and undignified suffering is firing up again. 

It wants to walk the desert. 

Hurting.

Longing.

Dancing to disco music.

Remedios Moscote

Εκείνο το βράδυ, ο Αουρελιάνο έχασε την κρυφή υπομονή που είχε περιμένοντας την ευκαιρία να τη δει. Άρχισε να παραμελεί τη δουλειά του. Τη φώναξε πολλές φορές μ' απελπισμένες προσπάθειες αυτοσυγκέντρωσης, αλλά η Ρεμέδιος δεν απάντησε. Έψαξε να τη βρει στο ραφτάδικο των αδελφών της, πίσω απ' τα παντζούρια του σπιτιού της, στο γραφείο του πατέρα της, αλλά τη συνάντησε μονάχα στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά. Περνούσε ώρες ατελείωτες στο σαλόνι με τη Ρεβέκκα ακούγοντας τα βαλς της πιανόλας. Εκείνη την άκουγε γιατί ήταν η μουσική που της είχε μάθει να χορεύει ο Πέτρο Κρέσπι. Ό Αουρελιάνο την άκουγε γιατί απλώς το καθετί, ακόμα και η μουσική, του θύμιζε τη Ρεμέδιος.

Το σπίτι γέμισε έρωτα. Ο Αουρελιάνο έγραφε ερωτικά ποιήματα χωρίς αρχή και τέλος. Τα 'γραφε στις ξερές περγαμηνές που του χάριζε ο Μελκίαδες, στους τοίχους του μπάνιου, στα μπράτσα του, και παντού εμφανιζόταν η Ρεμέδιος μεταμορφωμένη, η Ρεμέδιος στην αποχαυνωτική ατμόσφαιρα του μεσημεριού, η Ρεμέδιος στη σιωπηλή ανάσα των ρόδων, η Ρεμέδιος στη μυστική κλεψύδρα των σκόρων, η Ρεμέδιος στον αχνό του ψωμιού το ξημέρωμα, 

η Ρεμέδιος παντού κι η Ρεμέδιος για πάντα.

Εκατό Χρόνια Μοναξιά, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (μτφ. Κλαίτη Σωτηριάδου Μπαράχας)

YΓ1. Η σειρά με έκανε να το ξαναπώ. Νομίζω πια θα το θυμάμαι για πάντα.

ΥΓ3. Είμαστε οι αγαπημένες μας ιστορίες, άλλωστε.  Και η σειρά είναι υπέροχη, μακάρι να μπορούσε ο Γκάμπο να τη δει.

I was born to detect you

 

We contain multitudes,

probably,

but all I want to contain

is you.

And I cannot fathom the happiness I would feel

if you contained me.

It is truly something inconceivable.

There is a reason for everything we do,

and my reason to continue doing what I am doing

is to,

maybe,

catch another glimpse of you.

The whole thing is painful,

really,

because I am so in awe of you.

You are amazing.

23/9

I will always remember that day

because it is the day I got lost.

And now I will not be found again.

By anyone.

poor johnny's heart goes pitty pitty pat

because she looks just like a kitty kitty Kat

left all of me on the stage

Και τώρα; Με τι θα καταπιαστούμε τώρα; Τι θα γεμίσει την ψυχή μας άραγε, αυτό το κενό που έχουμε μέσα μας; Αυτό το κενό λέω. Αυτό που αδυνατούμε να κλείσουμε γεμίζοντας το με γνώση και αβυσσαλέα προσπάθεια. Ποιο ταξίδι έχουμε να περιμένουμε και σε ποια θάλασσα θα είναι άραγε;

της αγάπης

Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα ταχτική στα κηρύγματά του·

πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.

Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,

στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες·

κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι.

Κι όμως μέσα σ’ αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.

Μήνες για χάρη του έτρεχα απ’ το Ναό στο λιμάνι

κι από την πόλη στο Όρος των Ελαιών.

Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.

Για ένα βάζο αλαβάστρου δε φτάνουν οι οικονομίες μου.

Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο με τα σαράντα αρώματα.

Μ’ αυτό το μύρο θ’ αλείψω τα πόδια του,

μ’ αυτά τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,

μ’ αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια κι άχραντα θα φιλήσω.

Ξέρω, είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,

ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.

Κι αν μια μέρα ασπαστώ το χριστιανισμό, θα είναι για την αγάπη του·

κι αν μαρτυρήσω γι’ Αυτόν, θα ’ναι η αγάπη του που θα μ’ εμπνέει.

Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια

κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου σα σύμβολο

εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι ηγάπησαν πολύ.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μαγδαληνή (1950)

and if I had a soul, it would never ache

Σε ακούω να μου λες. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως εγώ έχω μια ψυχή κάπου μέσα μου. Και πονάει, εδώ και λίγο καιρό. Και νιώθω τον πόνο σαν φωτιά. Φωτιά που ξεκίνησε από το Μεγάλο Κενό Που Δημιουργήθηκε. Που προσπαθώ πάρα πολύ να γεμίσω. Αλλά, μα την αλήθεια, είναι τεράστιο. Δεν με αφήνει να γράψω, να αγαπήσω ή να πω σε κάποιον τι πραγματικά είμαι. Και αλήθεια, τι είμαι; Είμαι κάτι; Αλήθεια, είμαι; Ξέρω μόνο πως γεννήθηκα σε ένα νοσοκομείο. Από αυτά που οι άνθρωποι πάνε να πεθάνουν. Μόνος μου; Εσύ ξέρεις τι είμαι ή δεν το έμαθες ποτέ; Εσύ, είσαι; Αν ναι, τι είσαι; Παλιά νόμιζα πως είμαι όσα θέλεις να είμαι. Τελικά δεν ήμουν. Έχω τόσα να πω και δεν ξέρω πως. Δεν θέλω και να σας κουράζω δηλαδή. Γιατί λογικά περίπου αυτό ήταν, ε; Και τώρα μείνανε μόνο οι αναμνήσεις. Τα χρόνια θα περάσουν και για το υπόλοιπο θα έχουμε μόνο να θαυμάζουμε τον ουρανό κάθε μέρα, θα χαιρόμαστε όταν βρέχει και θα παρατηρούμε την αλλαγή των εποχών. Η κούραση είναι πολύ μεγάλη και είναι και εκείνος ο αγκώνας που πονάει, ξεκούραση συνέστησε ο γιατρός. Και πάλι γράφω σαν την ουδέν μου. Η μάλλον την αντιγράφω, γιατί δεν μπορώ να γράψω σαν αυτή. Γιατί εγώ τι έχω να σας πω; Δεν ξέρω καν τι είμαι. Μα τώρα κανείς δεν θέλει να είμαι κάτι.

του θανάτου (part 2)

Με βλέπω να τη χάνω την ευκαιρία. Δε μου βγαίνει, ρε παιδί μου, πώς το λένε. Τι πάει να πει, μη φοβάμαι κι έχει ησυχία εδώ; Αυτό ακριβώς φοβάμαι. Την ησυχία. Τόσος κόσμος και τίποτα. Σαλιγκάρι σέρνεται και σου γρατζουνά τα μηνίγγια. Ούτε ν’ ανασάνεις, όχι να μιλήσεις. Πλακώνουν οι ενοχές. Εγώ θορυβώ, οι άλλοι όχι. Εγώ ανασαίνω, εσύ όχι. Και ναι, φοβάμαι. Ούτε εδώ μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. Τάφος σου λέει ο άλλος. Πας στοίχημα; Γειτονιές ολόκληρες γίνανε οι τάφοι. Και κουτσομπολεύουν οι γειτονιές. Να, πριν από λίγο. Ο πόνος πόνος αλλά η εσείς ποιον χάσατε περιέργεια, περιέργεια. Γι’ αυτό σου λέω. Κι οι τάφοι αυτιά. Μωρέ, λέξη δε βγάζω. Τώρα θα μου πεις, μπορούμε να τα πούμε πνευματικώς. Έχεις τα προσόντα να μ’ ακούσεις. 

Δε θέλω έτσι. Δε θέλω. Κουράστηκα με το πνευματικώς. 

Πνευματικώς μου τα λέω συνέχεια. 

Σωματικώς θέλω, σωματικώς, να ουρλιάζω και να χαίρομαι. Και πάλι δεν ξέρω.

Αν μπορούσα να στα πω, εννοώ, θα στα έλεγα; 

Και γιατί δε σου τα έλεγα πριν; Δεν ξέρω, δεν ξέρω. 

Πόσο μπορεί να τσαλακώνεται για να μην τσαλακωθεί κανείς; Πόση κούραση. 

Άκρη δε βγάζω. 

Πάω. Ίσως δε διάλεξα τη σωστή ώρα. 

Ίσως είναι ώρα αιχμής. Με το λιοπύρι θα ‘ρθω. 

Και βλέπουμε.

υγ. δικό της, για να μη το χάσω (και καλά)

life is but a dream

Good morning me, did you sleep well?

 Did you wake up feeling good?

Do the light and the wind and the smell and the sounds all seem like they're brand new and fresh this morning?

Is each and every cell in your whole body awake and alive now?

Today you are who you are today, see? You're still me, but you're a newer version.

Myself ten years from now... that's so far away it's almost impossible to imagine. Am I alone, or is there a wonderful person next to me? Well, knowing me, I'm sure you're causing all kinds of trouble for lots of different people... I'm sorry, I don't mean to, but it's all right.

That's part of life too isn't it? You're not perfect but you've got a lot to give. So remember - I'll always be cheering you on. 

In your time I'm no longer here, but I am here today, and I'll always be cheering for you, right here.

Cheering for you - my only self.

από αυτό

love

Spirit is arisen permeating every breath

Love comes through

We are all bonded here

Just about to see how beautiful we are

the more you seek, the more you'll see

 

με το νέο λεξιλόγιο της θλίψης μας

wake. never. fully. ever.

 

Εκείνο το συναίσθημα: "Εδώ δεν θα αγκυροβολήσω" και ξαφνικά νιώθεις τη θάλασσα να φουσκώνει γύρω σου.

Φ. Κάφκα, Αφορισμοί

ΥΓ 1. repost

ΥΓ 2. Που μάλλον σημαίνει πως 10 χρόνια τώρα, πάνω κάτω τα ίδια έχω στο κεφάλι μου.

ΥΓ 3. Τρία τέσσερα βιβλία, καμιά δεκαριά μουσικές και άλλες τόσες ταινίες.

ΥΓ 4. Και οκ πέρυσι είδα και το Aftersun της Charlotte Wells και έγινε και αυτό κομμάτι του psyche μου.

Εκεί κάπου κοντά στο Melancholia του von Trier, το Mirror του Tarkofsky και το Bellflower... δεν ξέρω ποιανού είναι αυτό. Εκεί κάπου δίπλα είναι το aftersun.

ΥΓ 5. Καλά πρόπερσι το είδα το Aftersun, οκ (περνάει λίγο γρήγορα τελευταία ο χρόνος, είμαι συνέχώς αρκετά απασχολημένος).

ΥΓ 6.  Λίγες μέρες αφου είδα το Banshees of Inisherin. 

ΥΓ 7. Και για αυτό θα σας πω μια μέρα. Γέμισε πολύ το psyche μου πριν δυο χρόνια.

ΥΓ 8. Άδειασα πολύ εγώ, βλέπετε.

ΥΓ 9. Τι θα έλεγε άραγε ο Αντρέι Αρσένιεβιτς αν έβλεπε πως βάζω τον Καθρέφτη δίπλα σε μια ταινία που είναι παρωδία του Mad Max;

ΥΓ 10. Λογικά τίποτα. Έτσι πιστεύω. Εμείς πάλι πήγαμε από τον Κάφκα στο Mad Max σήμερα. 

my little black angel

 Black angel, black angel

as you grow up

I want you to drink

From the plenty cup

disappears in the ether

 είναι που

αυτή τη φορά

δεν σε επισκέφτηκα.

αν και ξέρω που είσαι.

εδώ και πολύ καιρό.

εκεί που έχει πάντα αεράκι.

δεν έχεις φύγει.

και τώρα στεναχωριέμαι

που δεν πήγα.

σκέφτομαι καμιά φορά

την γωνίτσα σου.

σε όλα τα διαμερίσματα που μεγάλωσα.

αν και στα τελευταία που είμαι

δεν υπήρξε ποτέ γωνίτσα σου.

και σε σκέφτομαι συχνά.

τους ιδιωματισμούς σου,

τα yiddish σου.

και δεν μου έμαθες αρκετά.

ούτε ποιήματα μου έμαθες αρκετά.

ούτε ποιητική πρόζα.

αν μου μάθαινες σωστή πρόζα

δεν θα είχε

τελείες.

αυτό.

και αυτά που έγραφες για όταν είχα

γενέθλια.

αρχίζω να τα ξεχνάω

με τα χρόνια.

και μου μένει μόνο η γωνίτσα σου.

και ίσως ακόμα μου μένουν

τα μάτια σου,

η αφύσικα μεγάλη

μύτη σου, 

η καλοσύνη σου.

ο φόβος σου για τον Χίτλερ

αλλά και για τους

υπόλοιπους.

σίγουρα δεν θα σου άρεσε ο κόσμος

αλλά εμένα;

εμένα θα με λάτρευες.

όπως έκανες από την πρώτη στιγμή που ήρθα στον κόσμο.

δεν πήγες και ποτέ στο Τελ Αβίβ

αν και το είχες όνειρο.

μια μέρα θα πάω εγώ για σένα.

εσύ είχες το εισιτήριο,

εγώ θα πάω.

εσύ θα είσαι πάντα στη γωνίτσα σου

η ίσως

και στην γωνίτσα

μου.

θα διαλέξω μια για σένα τώρα.

και θα λέμε πως είναι

δική σου.

UN JOUR JE SERAI DE RETOUR PRÈS DE TOI

 

"No. This is somewhere to be.

This is all you have, but it’s still something.

Streets and sodium lights. The sky, the world.

You’re still alive."