Θα ήμουν πολύ πιο ήσυχος αν ήξερα πως έχεις έναν φύλακα άγγελο. Δεν θα αναρωτιόμουν για το αν είσαι ασφαλής, αν είσαι καλά ή μέσα στην λύπη.
Θα ρώταγα απλά τον άγγελό σου.
Βλέπεις εγώ μιλάω με τους αγγέλους. Πάντα τα είχαμε καλά, πάντα μου λέγανε για την αμέλεια των ανθρώπων, την τόλμη τους και τους χιλιάδες φόβους τους.
Με τον δικό σου άγγελο θα γινόμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Θα ανέφερα συνέχεια το όνομά σου στις κουβέντες μας (τυχαία, δήθεν) και θα ήξερα πως είσαι ακριβώς όταν θα τον έβλεπα κάπως σκεπτικό ή ιδιαίτερα ήρεμο.
Ξέρω πως δεν τα πας καλά με την ηρεμία. Εύχομαι μια μέρα να την κατακτήσεις. Σου αξίζει πιστεύω. Αλλά είναι αυτή η επανάστασή που κοχλάζει στα σωθικά σου που σου τα χαλάει όλα. Αυτός ο θιγμένος ιδεαλισμός σου να τα ζήσεις όλα ακριβώς όπως τα ονειρεύεσαι.
Ο δικός σου άγγελος θα ήταν επαναστάτης.
Εγώ, βέβαια, κομφορμιστής είμαι αλλά σας εκτιμώ όλους εσάς τους επαναστάτες. Έχετε μια δύναμη που απλά μου λείπει.
Και εσύ την έχεις και κοντά σου παίρνω μέχρι και εγώ τα vibes της.
Είναι αυτή η δύναμη που σε κάνει να ακολουθείς τον τρίτο δρόμο και να αμφισβητείς τα πάντα.
Ο δικός σου άγγελος θα ήταν εξορισμένος, βαθιά αιρετικός και με χίλια ονόματα.
Όπως εσύ.
