Δεν θέλω να μιλάμε για αυτά που μιλάμε. Θέλω να μιλάμε για άλλα.
Για όνειρα και βιβλία και για το δωμάτιο, για τον μεγάλο σου καημό και για την μεγάλη σου αγάπη.
Δεν έχω τόσο μεγάλο πάθος με την τέχνη μου όσο σου είπα. Μη νομίζεις. In the grand scheme of things, δεν έχει καμία σημασία.
Για την Αλήθεια ήθελα να σου μιλήσω. Την αναζητώ συνέχεια. Είναι η μεγάλη μου παρηγοριά, ένα σταθερό αποκούμπι για να αντιμετωπίζω τις συζητήσεις μου μαζί σου.
Μαζί με όλες τις σιωπές μας.
Νομίζω έχω αρχίσει να συνηθίζω τις άβολες σιωπές μας. Είναι εντάξει, πραγματικά. Σε βλέπω εκεί να να καλύπτεις κάθε κενό ήχου επιτακτικά, να στύβεις το μυαλό σου, να προσπαθείς. Είναι πολύ γλυκό εκ μέρους σου.
Άσε που μοιραζόμαστε κάτι.
Και οι σιωπές υπάρχουν για να τις μοιραζόμαστε.
Και οι άβολες μια χαρά είναι.
Αφού αυτές έχουμε, αυτές θα κρατήσουμε.
(για πάντα)
