Προσπαθώ να φτιάξω μια συλλογή βινυλίων. Όντας παιδί μεταναστών δεν είχα ποτέ κάτι απ'τους δικούς μου. Οι δίσκοι και τα βιβλία είναι τα πρώτα θύματα των one-way ταξιδιών.
1) Paradise Lost - Draconian Times
Οι καιροί του Δράκοντα πέρασαν, αλλά θα θυμόμαστε για πάντα τις καταιγίδες από συναισθήματα.
2) Celtic Frost - Monotheist
Επανάσταση. Η τελετή έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Ο αγαπημένος δίσκος για εμάς που τα ρίχνουμε κάτω απ το χαλάκι. Μαζεύονται πολλά όμως...
3) Dodheimsgard - Satanic Art
Δηλαδή αν είχα ένα ονειροσκόπιο θα μπορούσα να βλέπω τα όνειρά μου on demand;
4) Mono - Hymn to the Immortal Wind
Σαν χτες το θυμάμαι να παίζει στα ακουστικά μου ενώ έκανα ασύλληπτες αποστάσεις με τα πόδια για να χαρίσω μπλε τριαντάφυλλα στον ανεκπλήρωτο εφηβικό μου έρωτα (είχα διαβάσει πως τα μπλέ θα υποδήλωναν πως είναι μαγική, όχι απλά ξεχωριστή - παίζει να της είχα στείλει και το σχετικό λινκ στο www). Δεν με ένοιαζε καν αν θα τα δεχτεί, βασικά.
5) Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun
Και αυτό έπαιζε στην επιστροφή. Τα είχε δεχτεί τα τριαντάφυλλά μου, αλλά το βλέμμα της έλεγε "μα τι έχεις πάθει επιτέλους, σοβαρέψου, δεν πας καλά".
Ότι πιο απόκοσμο άκουσα ποτέ. Όπως και εκείνη, ο έρωτάς μου, η βασίλισσα Περσεφόνη του Κάτω Κόσμου.
6) Deathspell Omega - Si Momentum Requires, Circumspice
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να γράψω κάτι για αυτό και ποτέ δεν το έχω καταφέρει. Ούτε τώρα θα τολμήσω.
7) Rome - Flowers from Exile
Θυμάμαι μου το είχες προτείνει στο λεωφορείο πριν λίγο καιρό εντελώς στο άκυρο, εσύ που ξέρεις απο μουσική. Σε φάση "α και που σαι άκου Rome".
Μετά από καμιά βδομάδα το έκανα.
Τι σοκ...
Γιατί εσύ ξέρεις. Και απ'τη λίγη μας παρέα έμαθα και εγώ.
8) Fields of the Nephilim - Elizium
Υποθέτω αν ζούσα στα 80s και έβγαινε αυτό θα πήγαινα με το άλλο μου μισό βόλτα με το αυτοκίνητο μετά το δισκοπωλείο. Θα γυρνούσαμε κάποια στιγμή (αρκεί να βρίσκαμε το σημείο όπου έπεσαν οι Άγγελοι).
9) Death - Sound of Perseverance
Γιατί το κορμί μας είναι το καλύτερο και πιο υπέροχο εργαλείο που έχουμε διαθέσιμο. Και έχει πολύ μεγάλη δύναμη.
10) Buckethead - A Real Diamond in the Rough
Θα σε θυμάμαι για πάντα σαν γλυκιά ανάμνηση. Ποτέ δεν θα σε κακολογήσω. Ξέρεις γιατί; Γιατί στους δύσκολους καιρούς είχα τον κουβαδοκέφαλο, τον καλύτερο αυτιστικό μου φίλο. Τον Βιβάλντι των καιρών μας.
1) Paradise Lost - Draconian Times
Οι καιροί του Δράκοντα πέρασαν, αλλά θα θυμόμαστε για πάντα τις καταιγίδες από συναισθήματα.
2) Celtic Frost - Monotheist
Επανάσταση. Η τελετή έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Ο αγαπημένος δίσκος για εμάς που τα ρίχνουμε κάτω απ το χαλάκι. Μαζεύονται πολλά όμως...
3) Dodheimsgard - Satanic Art
:format(jpeg):mode_rgb():quality(96)/discogs-images/R-367880-1338570465-5708.jpeg.jpg)
Δηλαδή αν είχα ένα ονειροσκόπιο θα μπορούσα να βλέπω τα όνειρά μου on demand;
4) Mono - Hymn to the Immortal Wind
Σαν χτες το θυμάμαι να παίζει στα ακουστικά μου ενώ έκανα ασύλληπτες αποστάσεις με τα πόδια για να χαρίσω μπλε τριαντάφυλλα στον ανεκπλήρωτο εφηβικό μου έρωτα (είχα διαβάσει πως τα μπλέ θα υποδήλωναν πως είναι μαγική, όχι απλά ξεχωριστή - παίζει να της είχα στείλει και το σχετικό λινκ στο www). Δεν με ένοιαζε καν αν θα τα δεχτεί, βασικά.
5) Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun
Και αυτό έπαιζε στην επιστροφή. Τα είχε δεχτεί τα τριαντάφυλλά μου, αλλά το βλέμμα της έλεγε "μα τι έχεις πάθει επιτέλους, σοβαρέψου, δεν πας καλά".
Ότι πιο απόκοσμο άκουσα ποτέ. Όπως και εκείνη, ο έρωτάς μου, η βασίλισσα Περσεφόνη του Κάτω Κόσμου.
6) Deathspell Omega - Si Momentum Requires, Circumspice
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να γράψω κάτι για αυτό και ποτέ δεν το έχω καταφέρει. Ούτε τώρα θα τολμήσω.
7) Rome - Flowers from Exile
Θυμάμαι μου το είχες προτείνει στο λεωφορείο πριν λίγο καιρό εντελώς στο άκυρο, εσύ που ξέρεις απο μουσική. Σε φάση "α και που σαι άκου Rome".
Μετά από καμιά βδομάδα το έκανα.
Τι σοκ...
Γιατί εσύ ξέρεις. Και απ'τη λίγη μας παρέα έμαθα και εγώ.
8) Fields of the Nephilim - Elizium
Υποθέτω αν ζούσα στα 80s και έβγαινε αυτό θα πήγαινα με το άλλο μου μισό βόλτα με το αυτοκίνητο μετά το δισκοπωλείο. Θα γυρνούσαμε κάποια στιγμή (αρκεί να βρίσκαμε το σημείο όπου έπεσαν οι Άγγελοι).
9) Death - Sound of Perseverance
Γιατί το κορμί μας είναι το καλύτερο και πιο υπέροχο εργαλείο που έχουμε διαθέσιμο. Και έχει πολύ μεγάλη δύναμη.
10) Buckethead - A Real Diamond in the Rough
Θα σε θυμάμαι για πάντα σαν γλυκιά ανάμνηση. Ποτέ δεν θα σε κακολογήσω. Ξέρεις γιατί; Γιατί στους δύσκολους καιρούς είχα τον κουβαδοκέφαλο, τον καλύτερο αυτιστικό μου φίλο. Τον Βιβάλντι των καιρών μας.
