Και πείθεσαι. Λες, πετυχαίνεις πράγματα, δουλεύεις τα όνειρά σου. Για να ανταμειφθείς. Γιατί τα όνειρα θέλουν δουλειά και εγώ κάνω δουλειά, λες. Όλα απλά είναι, λες στον εαυτό σου.
Και τσαφ, να τα τα όνειρα παίρνουν μορφές. Μορφές μεγάλες και περήφανες,
μορφές απόμακρες,
μορφές
που γίνονται
τρομακτικές.
*tribute blog των DCD έχουμε γίνει*
