«Είχ'ένα ανεξήγητο σύμπλεγμα από αισθήματα:/αγαπούσε πολύ και μισούσε πολύ,/ερευνούσε πολύ, εδίσταζε πολύ.../Η σιωπή του έδινε αφορμή στις φλυαρίες των άλλων.../Ποιος να'τανε ο άγνωστος αυτός;.../Μισούσε τάχα τους ανθρώπους; Κι όμως μερικοί λέγανε/ότι με εύθυμη παρέα γινότανε εύθυμος/Αλλά ομολογούσαν ότι κοιτάζοντας από κοντά/το γέλιο του, έβλεπες συχνά πως/ήταν ένας σαρκασμός.../Ποτέ δε φάνηκε χαμόγελου λάμψη στα μάτια του/Ήταν γλυκιά, ωστόσο η ματιά του.../Θα'λεγε κανείς πως μια αιώνια θλίψη γεννούσε/στη ψυχή αυτή το μίσος, ακριβώς επειδή/είχε πολύ αγαπήσει./Έτρεφε για όλα άγρια καταφρόνια/Σα να'ταν -χτυπημένος απ'τη πιο μεγάλη συμφορά-/ξένος στον κόσμο αυτό των ζωντανών ανθρώπων,/πνεύμα περιπλανώμενο, που το'χε κάποιο άλλο εκθρονίσει...»
http://blackrose-nimertis.blogspot.com/
