-Κουράστηκα, κρυώνω και θέλω να δούμε Bela Tarr.
-Μαζί σου.
-Δεν είναι πως μου αρέσει.
-Απλά πάντα μου λέει την αλήθεια.
-Και τι, εσένα δηλαδή σου αρέσει πάντα;
-Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις.
-Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται να μου απαντάς. Ποτέ δεν το ζήτησα. Απλά, άκου με λιγάκι.
-Νομίζω πως βρήκα πως θα αλλάξω τον κόσμο.
-Θα τον σχεδιάσω όπως πρέπει να είναι για να βελτιστοποιούνται όλες οι λαχτάρες των ανθρώπων. Όλες μαζί. Το άθροισμά τους.
-Δεν με νοιάζει να τις ξέρω. Σάμπως μου τις λέτε και ποτέ; Απλά θα τις βελτιστοποιήσω.
-Είπαμε, το άθροισμα. Όχι τις δικές σου μόνο, εσύ που θέλω να δούμε Bela Tarr παρέα
-Γιατί τις δικές σου τις ξέρω καλά. Ξέρω κάθε σου κίνηση, κάθε σου απόκριση. Στο μοντέλο κόσμου που θα σχεδιάσω θα ικανοποιούνται.
-Όσο και των άλλων. Είπαμε. Πλέον, έχω έναν ρόλο μου είπαν να σχεδιάσω ένα κόσμο για όλες τις λαχτάρες σας, δεν γίνεται να έχεις προτεραιότητα εκεί. Αυτά που έμαθες να τα ξεχάσεις.
-Και εγώ σαν τον Μεγάλο Σχεδιαστή, θα παρατηρώ την ομορφιά του. Θα κρυφοκοιτάζω πως κινείσαι, αλλά δεν θα κλέβω.
-Fairness και ισορροπία. Όταν το σύστημα μου φτάσει σε ισορροπία και εσύ θα μείνεις εκεί.
-Τώρα κοιτά αμερόληπτος θα είμαι. Μια λαχταρίτσα να δεις Bela Tarr μαζί μου μπορεί να σου βάλω.
-Να τις βελτιστοποιήσω μαζί με τις υπόλοιπές σου που φυσικά είναι πολύ πιο σημαντικές.
-Να τις βελτιστοποιήσω,
μπας και δούμε επιτέλους Bela Tarr.
