Αναζητείς το definition
της δικαιοσύνης
σε έναν κόσμο
γεμάτο από
φαντάσματα.
Γεμάτο ανακρίβειες.
Γεμάτο αξιώματα.
Γεμάτο trial and error.
Και μια στιγμή
θυμάμαι που το βρήκες,
αυτό που η καρδιά σου λαχταρούσε.
Δυσκολεύτηκες να το αναδείξεις στους υπόλοιπους, βέβαια.
Ακόμα δεν τα έχεις καταφέρει.
Όχι πως δεν μπορούσαν να το καταλάβουν
ή πως δεν ήθελες εσύ.
Απλά δεν θα άντεχες όλες τις μαζεμένες αμφιβολίες.
Όλη την απαξία του ευγενούς σκοπού σου.
Και αν τελικά
η αναζήτηση αυτή
δεν έχει σημασία;
Αν τελικά
πρέπει να γίνεις κυνικός
ή τουλάχιστον να μην είσαι
τόσο ηλίθια ρομαντικός για concepts
που δεν καταλαβαίνεις και τόσο καλά;
Αυτό που το πας;
Γιατί δεν καταλαβαίνεις γρι. Έλα,
εγώ σε ξέρω χρόνια,
μη κρυβόμαστε.
Και κάθε φορά, να κάνεις αυτό που ξέρεις.
Restatement of assumption.
Τι βολικό.
Το πρόβλημα είναι αυτού του κόσμου,
του γεμάτου ανακρίβειες,
του γεμάτου αξιώματα,
του γεμάτου trial and error.
Και των φαντασμάτων του.
