- Και τελικά δεν μου πες. Πως αλλάζει ο κόσμος; Πως νιώθεις που είσαι συνεχώς απέναντί του, που έχετε ασύμβατες επαναστάσεις;
- Πόσο ιδεολόγος πρέπει να είναι κανείς;
- Και ο έρωτας γεννιέται με εξιδανίκευση και χαλάει με απομυθοποίηση. Ο έρωτας είναι ιδεολογία και εχθρός του είναι ο στυγνός πραγματισμός.
- Μοναξιά αυτές οι ασύμβατες επαναστάσεις και οι ιδεολογίες. Είναι που είμαι ειδικός στο να πνίγω τις σκέψεις μου και να μην τις φανερώνω.
- Όμορφες οι ιδεολογίες στον έρωτα. Το ένστικτο πως "you're like me, be with me", τα σημεία που θαυμάζεις στον άλλο, η βαθιά ελπίδα πως κάτι θα πάει πολύ καλά αυτή τη φορά. Η αμφιβολία πως δεν θα τα καταφέρεις να αρχίσετε καν να λέτε πως θα τα καταφέρετε.
-Εσωτερικότητα μέχρι να πέσει η ιδεολογία λοιπόν. Μάλλον θα επιμείνω πραγματιστικά πάλι (όχι πως μου βγήκε ποτέ).
Who never knew of and would see as dreams
For somewhere they will fall apart
Sometimes they do
But heal fast so they can fall again
For somewhere they will fall apart
Sometimes they do
But heal fast so they can fall again
ΥΓ. De profundis λέγεται η playlist. Και ξεκινάει έτσι.
