Και θα γεράσεις και θα αναπολείς τις αναμνήσεις σου σε σχέση με τα σταυροδρόμια της ζωής σου, σε ένα παγκάκι κοιτώντας τη θάλασσα.
Και θα λες κι άμα είχα κάνει το ένα και άμα είχα κάνει το άλλο. Και άμα γερνούσα με το ένα άτομο ή με το άλλο. Και θα πλάθεις ευτχισμένες ιστορίες, όπως κάνεις ακόμα και σημέρα που πριν κοιμηθείς, ιστορίες πλάθεις. Για να κοιμηθείς ωραία.
Με κυριότερη την ιστορία στο παγκάκι με τη θάλασσα, ε.
Την μεγάλη ευτυχία σου. Που και μόνος σου να μείνεις σε αυτή τη μονοδιάστατη ζωή, πάντα θα έχεις να κοιτάς τη θάλασσα. Και παγκάκι, όλο και κάπου θα βρεις.
Και άμα δεν έχεις τι να σκεφτείς; Και αν όλα τα κάνεις ολόσωστα; Τι θα σκέφτεσαι δίπλα στη θάλασσα;
Μη βρεθείς και μόνος όμως δηλαδή. Να λες "θα κάτσω δυο ώρες στο παγκάκι γιατι έχω να πάω στο τάδε άτομο που αγαπάω" και όχι "θα κάτσω εδώ όλη μου τη μέρα γιατί, βλέπεις, δεν έχω να πάω και πουθενά". Γιατί θα σου γίνει το παγκάκι ρουτίνα και άντε μετά να βρεις,
άλλο μέρος να χαθείς
στη βολική σου Λήθη.
