Σχέδια σχέδια σχέδια.
Και τώρα είμαι δω, μα αύριο θα είμαι εκεί και αχ μακάρι να μπορέσω να πάω την επόμενη εβδομάδα αλλού και του χρόνου θα είμαι σε άλλο μέρος, μόνος στη κορυφή γιατί πρέπει να στοχεύσω ψηλά στο φεγγάρι για να καταλήξω τουλάχιστον στα αστέρια.
Στα αστέρια.
Τα δικά μου αστέρια; Ή μήπως τα δικά τους αστέρια; Τα αστέρια τους που είναι σαν φυλακή, θα μου πεις, μα αυτά βλέπω αυτά στοχεύω, τι να κάνω δηλαδή; Θα φταίει πως έχω σκεφτεί που θα είμαι και σε δέκα χρονια, σε είκοσι, σε τριάντα. Σκέφτομαι πολύ δηλαδή. Και μάλλον θα τα καταφέρω κιόλας να βρίσκομαι στα αστέρια τους. Πάντα τα καταφέρνω. Το άν θα είσαι μαζί μου σε 10 χρόνια βέβαια. Άλλο θέμα. Δύσκολο.
"Μ'αρέσει πολύ να περνάω χρόνο μαζί σου", θα σου πω μια μέρα. "Θες να περνάμε πάντα χρόνο μαζί; Θα έρθεις στα αστέρια μαζί μου; Δεν νομίζω να μπορούμε να γυρίσουμε πίσω αλλά στο ορκίζομαι στο ορκίζομαι δε θα βαρεθείς καθόλου! Θα φροντίσω να έχουμε μπόλικη αστερόσκονη για να τα περνάς ωραία. Και τα βράδια, αφού έχω κυνηγήσει για άλλα αστέρια θα έρχομαι κι εγώ να τη μοιράζομαι μαζί με εσένα που μ'αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί. Ίσως δεν θα μπορώ καθε μέρα ε. Αλλά με καταλαβαίνεις. Εσύ που μ'αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί, πάντα καταλάβαινες ε."
Έκτός κι αν δεν μπορείς.
Νομίζω πως θα πρέπει να πάω
μόνος μου τότε.
