Στους δρόμους τη νύχτα με συντροφιά τους Mazzy Star και μόνο το ένα ακουστικό να δουλεύει, στο άλλο η σιωπή μου.
Και η σιωπή σου.
Με μπλέ τριαντάφυλλα στα χέρια το χάραμα, να κλαίω για την κατάπτωσή μου, χωρίς καμία ελπίδα, καμία προοπτική, στα όρια. Στα άκρα.
Ταυτόχρονα να μου φαίνεται απίστευτα αστεία η όλη φάση μου και να γελάω κλαίγοντας και να πηγαίνω άυπνος στη σχολή μου με την πιο ηλίθια έκφραση στον κόσμο.
Μα τώρα ο Απρίλης μου άλλαξε. Τώρα πια δύσκολα θα πάρω μπλε λουλούδια ούτε θα ετοιμάσω παραμύθια.
Τελευταία πιστεύω πως έχω ένα φύλακα άγγελο να με καθοδηγεί, είμαι πολύ τυχερός.
Δεν του αρέσουν τα μπλέ τριαντάφυλλα του αγγέλου μου.
Αν είναι δυνατόν, τι χρώματα είναι αυτά, λέει.
Άσπρα να πάρεις λέει. Τα άσπρα υπάρχουν. τα άσπρα είναι αληθινά,
τα άσπρα είναι εδώ.
Άσε τα μπλέ να σου θυμίζουν
τον παλιό σου Απρίλη.
