Ταξιδεύει τον κόσμο, πάει την ομορφιά της και σε άλλες χώρες. Να έχουν κι αυτοί μερική.
Γυρνά, βλέπει τους φίλους της να τη συναντούν. Και δείχνει σε όλους τις φωτογραφίες που τράβηξε, το κόσμο που συνάντησε, ετοιμάζει τις αναμνήσεις της για περισυλλογή. Τις ωραίες στο ημερολόγιο, τις καλές στο θυμικό. Τις κακές, αυτή ξέρει πως να τις διαχειριστεί.
Μα στις άλλες χώρες δεν έφτασε η ομορφιά της, τη ζητάνε πίσω. Χατήρια δεν χαλάει, πάει! Ταξιδεύει πάλι.
Επιστρέφει. Περισυλλέγει τις αναμνήσεις, οι όμορφες πολλές, μα κοίτα! οι κακές μαζεύτηκαν, θα φταίνε τα χατήρια που δεν χαλά. Σημειώνει στο ημερολόγιο να το κοιτάξει αυτό, κι ας λατρεύει τα ταξίδια.
Δυσκολεύεται λιγάκι.
Την καλούν σε πάρτι. Πως να μη πάει. Στο δρόμο σκέφτεται πάλι αυτά τα χατήρια. Το κάθε ταξίδι χατήρι, το κάθε πάρτι χατήρι.
Η ζωή της ένα μεγάλο χατήρι τελικά.
Ευτυχώς που πάει δηλαδή, μπορούμε να τη δούμε και εμείς. Στις γωνίες μόνη να καπνίζει, βέβαια, αλλά κι αυτό ως "βλέπουμε" κατατάσσεται. Ας μην έχουμε παράπονο.
Και όταν με βλέπει μου μιλά για ταξίδια, καρναβάλια, τι έφτιαξε προχτές. Ακόμα και για τα μάλλια της μιλάει.
Ανεπαίσθητα σε κάνει να χαμογελάς και να αναρωτιέσαι.
Τι πλάσμα.
