Μια μέρα θα σας την γνωρίσω. Να τη, θα σας πω. Για αυτή σας μιλάω τόσο καιρό και δεν σας αφήνω σε καμία ησυχία. Θαυμαστε την, καμαρώστε την, όλη δική σας.
Αν ποτέ σας καταδεχτεί, έτσι. Γιατί ναι, μπορεί και να μη σας καταδεχτεί και να μη θέλει να σταματήσει να κάνει τα οριγκάμι της για σας. Η ζωή της είναι αυτά τα οριγκάμι. Θα μου πεις γίνεται η ζωή σου να ναι κομμάτια από χαρτί; Γίνεται. Ρωτήστε την. Δεν ξέρω και τόσα πολλά, μη σας απογοητεύω.
Αν τη δείτε ποτέ.
Σάμπως έχω μάθει και εγώ τις εκατό παραξενιές της. Είναι πολλές οι ρημάδες. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Αν το επιθυμεί μόνο να σας δει, θα τη δείτε, ξαναλέω. Μη με πιέζετε κι εσείς. Εγώ δεν αναγκάζω κανένα. Ειδικά εκείνη δεν αναγκάζω, γιατί αμά την αναγκάζεις ραγίζει, λιώνει, σπάει,
μαζεύεται στον κόσμο της. Εκεί που υπάρχουν κάστρα αχανή, καταιγίδες και είναι πάντα μόνη. Μου χει πει για τον κόσμο της, μου χει πει μου χει πει μου χει πει.
Και είμαι περήφανος για αυτό. Το άξιζα πολύ βασικά. Σας ευχαριστώ σας ευχαριστώ. Τα καλά σας λόγια είναι ευπρόσδεκτα.
Και έσας θα σας πει (άμα θέλετε να βάλετε καταιγίδες στις ψυχές σας). Ένα ξόρκι είναι, απλό. Και θα σας πει κι εσάς. Σίγουρα πεθαίνετε να μάθετε το ξόρκι και θα σας πω.
Καθόλου δυσκολο δεν είναι.
Να διπλώσετε χίλια χάρτινα γεράνια και να της τα πάτε δώρο. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Στο κάθε ένα που διπλώνετε να λέτε ένα έπίθετο για αυτή. Για παράδειγμα πεντάμορφη (πρώτο γεράνι), τρισέξυπνη (δεύτερο γεράνι), περίεργη (τρίτο γεράνι). Ξέρετε πως πάει. Πανεύκολα ε. Εγώ μπορούσα ένα εκατομύριο αλλά χίλια ήθελε, χίλια δίπλωσα. Να προσέχετε μη πείτε τίποτα συνώνυμα και μπείτε σε μπελάδες.
Να θυμάστε χίλια χάρτινα γεράνια. Και θα σας τα πει για τον κόσμο που χάνεται. Και θα τη μάθετε λιγάκι.
Θα δείτε, είναι πολύ όμορφη,
αν και μερικές φορές είναι λυπημένη για μέρες ολόκληρες.
Θα δείτε, θα δείτε πόσο όμορφη είναι.
Όταν χαμογελά είμαι σίγουρος
