Και θα σου λέω και παραμύθια
με μουσική νανουρισμάτων.
Θα σου μιλάω για ξωτικά και για πριγκίπισσες,
για θάλασσες και μακρινά ταξίδια
για όνειρα ανεκπλήρωτα
και θεριά αχόρταγα.
Και θα σαι η μόνη ακροάτριά μου
γιατί πάντα ήσουν η μόνη ακροάτριά μου,
και μη μ’αφήσεις
μη με ξεχάσεις
να μ’ακούς
για να μη χαθώ στη λήθη μου
και λέω τα παραμύθια μου στον τοίχο,
τι πιο λυπηρό να λες τα παραμύθια σου στον τοίχο,
σκέψου και τα παραμύθια δηλαδή
πως να ζήσουν, πως να υπάρξουν
αν δεν είσαι εκεί να τα ζωντανεύεις
εσύ,
που φυσάς
ζωή
στον κόσμο μου.
