Δεν ζητούσε φανφάρες .Βασικά του ήταν αδιάφορο ακόμα και ποιοί θα ήταν οι παρευρισκόμενοι και θα τελούσαν το μυστήριο, με ποιό τρόπο και με ποιά ‘‘πιστεύω’’. Ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα,να βρεί παρευρισκόμενους (ακόμη και κομπάρσους ) αν χρειαστεί να αλλαξοπιστήσει και εσχάτως να δημιουργήσει το δικό του δόγμα και ας χαρακτηριζόταν αιρετικός ή αφορισμένος.Γραμμένη είχε την άποψη της Ιστορίας προς το πρόσωπό του ,άλλωστε...Αυτός θα πραγματοποιούσε το Όνειρο.
Είχε ψάξει το θέμα. Δεν πήγαινε στο πούθενα. Ήταν πληροφορημένος πως όφειλε να ασχοληθεί με την Θάλασσα( ίσως να γινόταν ναυτικός) για το σκοπό.Ήταν ακραίος στις διαθέσεις του και αισθανόταν ο απόλυτος misfit σε έναν κόσμο πού εκτιμούσε ύλη, ενώ εκείνος την Ύλη, αποφασισμένος και ξεροκέφαλος ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο.Γιατί τον συνάρπαζε.
Τον συνάρπαζε τόσο πολύ.Όχι τόσο η τέλεση του μυστήριου ,το οποίο αρκεί να γινόταν σωστά,(δηλαδή με τις ολόδικές του υποδείξεις) αλλά το τι ακολουθούσε. Φανταζόταν τό κορμί του να καταλήγει στον Μεγάλο Ωκεανό, την πρώτη πηγή ύπαρξης που για εκείνον θα ήταν το τελεύταιο μέρος του, ο επίλογος των άσκοπων περιπλανήσεων του, η Ανάπαυσή του. Ένιωθε μια τεράστια αγγαλίαση που κατέληγε σε ενα μέρος που επερέασε τις ζωές μυριάδων, χώρισε ή ένωσε , κατέστρεψε και δημιούργησε αγάπη, ένα μέρος που ενδεχομένως εξάπλωσε επιθυμίες και πόνο.
Η δική του επιθυμία ήταν να ταφεί πάνω στις επιθυμίες των άλλων.
